Վերջին բացասական դեպքերը, որ կատարվեցին Իսրայելի խորհրդարանում Հայոց ցեղասպանությունն ընդունելու վերաբերյալ, ավելի ճիշտ կընկալվեն ընթերցողների կողմից, եթե վերջիններս ծանոթանան Երուսաղեմի Հայոց պատրիարքարանի դերին ու բազմադարյա արմատներին և ճիշտ հետևություն անեն, թե ինչու մերժվեց բարձրացված հարցը։
Երևանյան փողոցներում այս օրերին կարելի է հանդիպել մի քանի օծյալ ու կարգալույծ արված հոգևորականների, որոնք, ոգևորված հայաստանյան ներքաղաքական վերջին իրադարձություններով, մեծագույն ոգևորությամբ «մերժում» եզրույթն են վանկարկում՝ հոգևոր աշխարհի ներկայացուցչին ոչ հարիր պահվածք դրսևորելով:
Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածնում հունիսի 8-ին տեղի է ունեցել եպիսկոպոսաց ժողով, որին մասնակցել էին Հայաստանում պաշտոնավարող եպիսկոպոսները, ինչպես նաև Գերագույն հոգևոր խորհրդի աշխարհական անդամները:
«Ինքը՝ Սատանան էլ է կերպարանաւորւում որպէս լուսոյ հրեշտակ: Եւ տարօրինակ չէ, որ նրա պաշտօնեաներն էլ կերպարանաւորուեն որպէս արդարութեան պաշտօնեաներ, որոնց վախճանը կը լինի ըստ իրենց գործերի» (Պողոս առաքյալի երկրորդ թուղթը կորնթացիներին, 11:14-15):
«Ինչու՞ ինձ «Տե՛ր, Տե՛ր» եք կոչում, իսկ ինչ ասում եմ՝ չեք անում» (Ղուկ. 6.46):
«Ո՛չ ամեն մարդ, որ Ինձ «Տե՜ր, Տե՜ր» է ասում, Երկնքի արքայություն կմտնի, այլ նա՛, ով կատարում է կամքը Իմ Հոր, որ Երկնքում է» (Մատթ. 7. 21):
Սովորաբար Տիրոջ հարության քառասուն օրերից, ապա Համբարձումից ու Հոգեգալստից հետո սկսվում է եկեղեցական տոների շքերթը, ինչպես գարնան արևից հետո սկսում են իրենց անկրկնելի գույներով ծաղկել ու փթթել մարգագետինները:
Պատմությունը ցույց է տալիս՝ Արևմուտքի փորձերը ամրապնդվելու Հարավային Կովկասում մշտապես իրավիճակային բնույթ են կրել։ 18-րդ դարում Կովկասը դարձավ ռուս-թուրքական ու ռուս-իրանական պատերազմների թատերաբեմ: Այդ պատերազմների արդյունքում ակնհայտորեն ուժեղեցան Ռուսաստանի դիրքերը, իսկ Ադրիանապոլսի ու Թուրքմենչայի պայմանագրերը փաստացի ձևավորեցին տարածաշրջանի աշխարհաքաղաքական համակարգը...